Kardeş. Bu kelime, bilhassa evleneceğim adamı tanımlarken kullanıldığında tüyler ürperticiydi. Bir an için tüm bedenimi bir titreme almıştı.
“Günün birinde bize teşekkür edeceksin.” “Ne için?” diye sordum kuşkuyla. “Küçük arkadaşının neler yapabileceğine dair seni uyardığımız için. Böyle birini erkeğimden uzak tutmadığım sürece, ona asla güvenmezdim.”
Bir an Westry’nin sol elinde kırmızı bir şey görür gibi oldum. Dışarı çıkıp kapıyı kapadığında, elimle kulağımı yokladım. Amber çiçeği gitmişti.
“Orası birinin bakacağı ilk yer olur. Tıpkı paspasın altı gibi; her hırsız, ilk önce oraya bakması gerektiğini bilir.”
Mektubu kalbimin üzerine bastırarak gözlerimi sıkıca kapadım. Gerard’ın vatan sevgisi beni her ne kadar mutlu etmiş olsa da onun tehlikede olduğunu düşünmekten nefret ediyordum.
Çayımın içinde dönen kremanın, tıpkı hislerim gibi karmakarışık oluşunu izledim.
Ben ona yalnızca bir parçamı verirken, o tüm kalbini bana vererek bütün hayatını bana adamıştı. Benim kalbimdeyse, içinde sönmeyen bir mumun yandığı, kilitli bir oda vardı.
“Hayır,” dedi, elini dudaklarımın üzerine koyarak. “Ömrümün geri kalanı boyunca seni seveceğim, ama önümüzde beni bekleyen bir görev daha var, bunu biliyorsun. Ben Avrupa’dayken, bu savaş ne kadar uzun sürerse sürsün, beni ve bu bungalovu anılarında bulabileceğinden emin olmak istiyorum. Bu, ayrı olduğumuz zamanlarda sana güç verecek.”
a Rafflecopter giveaway
Hiç yorum yok: